Κατηγορία: προσωπικές μαρτυρίες

Εγω προσωπικη εμπειρια με εκτρωσεις δοξα το θεο δεν εχω αλλα μουχει πει ενα περιστατικο με το ιδιο της το στομα μια καθηγητρια οτι οταν ηταν φοιτήτρια εμεινε εγκυος κ δε το κρατησε κ οταν τοριξε ειδε απεναντυ απο το κρεβατι που ηταν στο νοσοκομειο κλινικη τελοσπαντων την εικονα της Παναγιας που εκλεγε εβγαζε δακρυα αληθινα.

Θελω να σας πω και εγω την ιστορια μου.Το μάιο μετα απο αφεραιση σαλπιγκας, με ενημερωνει ο γιατρος μου οτι θα δυσκολευτω να κανω παιδια. Ο τοτε αρραβωνιαστικος μου, αρχισε να μου λεει να προσπαθησουμε να κανουμε παιδι. Λογο οικονομικων προβληματων,του ελεγα οτι δεν θα μπορεσουμε να τα βγαλουμε εις περας οποτε καλυτερα να εβρησκα πρωτα δουλεια και  η απαντηση του ηταν “μην φοβασαι τπτ, αν μειμεις εγκυος, το μωρο θα εχει και μαμα και μπαμπα”. Ετσι λοιπον με την πρωτη επαφη 2 εβδομαδες μετα το χειρουργειο μενω εγκυος! Οταν το εμαθε ηθελε να παω να το ριξω. Με απειλουσε οτι θα με παρατησει.. Ανεργη εγω, με γονεις απο επαρχεια, αποφασισα να το κρατησω, οποιο και να ηταν το κοστος. Αυτη τη στιγμη η μπουμπου μου ειναι 8 μηνων. Δεν το μετανιωσα ουτε 1 φορα, τιποτα δε αξιζει οσο οι στιγμες που ζω με το μωρο μου απο τη μερα που γεννηθηκε. Οποιοδηποτε προβλημα και να υπαρχει βλεποντας αυτο το αγγελουδι ολα ξεπαιρνιουνται. Δεν υπαρχει κανενας λογος για να σκοτωσεις μια αθωα ψυχουλα.Στα ματια της κορης μου βλεπω ολη τη ζωη μπροστα.. Κοριτσια μην το κανετε για κανενα λογο οτι και να σας λενε, οπια και να εινα τα προβληματα. Λυσεις βρισκουμε, αρκει να το θελουμε.. Ειναι ενα μικρο ανθρωπακι που δημιουργειται μεσα μας, στην ουσια ειναι θαυμα να μπορουμε μεσα στον ιδιο τον οργανισμο μας να δημιουργησουμε εναν αλλο. Οτι και να με απασχολει,μολις κοιταξω την κορη μου το ξεχνω. Ενα ωλεμα,ενα χαμογελο της, μια αγκαλια ειναι αρκετα για να παρω κουραγιο και δυναμη να συνεχισω..

Από: ΖΩΗ

Θα μοιραστω κι εγω μαζι σας την προσωπικη μου ιστορια μιας που ακομα δεν εχω παρει την αποφαση να μιλησω σε καποιον ειδικο..Εχουν περασει κοντα 8μηνες..Σε λιγες μερες θα το κρατουσα στην αγκαλια μου..Ειχα μια σχεση 5χρονων απο τα 15 μου,ειχαμε 10χρονια διαφορα ηλικιας,μεναμε μαζι,ηθελα οικογενεια μαζι του..Φετος τον Φεβρουαριο με εδιωξε απο το σπιτι μη λεγοντας μου τον λογο (πως υπηρχε αλλη) και μετα απο ενα μηνα εμαθα πως ειμαι εγκυος..Δεν το ηθελε,δεν ηταν ετοιμος,το αποκαλεσε λαθος..Κανενας δεν το ηθελε..μονο εγω..Ολοι ηταν εναντιον μου γι αυτην την εγκυμοσυνη,πως θα το μεγαλωσω,που θα βρω δουλεια,πως θα μεγαλωσει χωρις μπαμπα..Οι γονεις μου με πηγαν στον γιατρο,πρωτη φορα τους ειδα τοσο στεναχωρημενους μα και νευριασμενους..Απο 14/3 που την εκανα και μεχρι τωρα υποφερει η ψυχη μου..Δεν ειχα καμια φιλη διπλα μου..Ολες μεσω τηλεφωνου τις εβρισκα και παρακαλουσα να μ’ακουσουν,μα εκει απδειχτηκαν ποιες ηταν οι αληθινες..Η μαμα μου μενει σε αλλη πολη λογω δουλειας,κι ετσι το περασα και το περναω μονη..Βρηκα παρηγορια στις καταχρησεις και στο περιστασιακο σεξ για 6μηνες,ομως ο οργανισμος μου κατερευσε κι ετσι σταματησα γιατι ειχα αρκετα προβληματα υγειας..Ακομα ποναω και κλαιω γι’αυτο που εκανα,ριχνω ευθυνες στον εαυτο μου και τον αλλον ουτε που τον νοιαζει..οπως και τους γονεις του που δεν το ηθελαν..και η ειρωνεια?Η αδερφη του ειναι 41χρονων,παντρεμενη 15χρονια και δεν μπορει να κανει παιδια..Ευχομαι ο Θεος να με συγχωρεσει γι’αυτο που εκανα και να μου χαρισει στο μελλον παιδια μ’εναν εντιμο ανθρωπο.Σας ευχαριστω που μου δωσατε την ευκαιρια να γραψω γι αυτο,ειναι το πρωτο μου βημα στο να γιατρεψω την ψυχη μου και ελπιζω να συνεχισω στην ιδια πορεια..

Από: Φωτεινη

Κορίτσια, αλλά και αγόρια θα ήθελα να σας μιλήσω κι εγώ από Θεολογικής πλευράς για το θέμα αυτο..Έχω κάνει κι εγώ αυτό το τραγικό λάθος (αυτή είναι η λέξη που χρησιμοποιώ, αν και δεν υπάρχει η κατάλληλη για να περιγράψει αυτή την κτηνωδία που έκανα, μόνο η ψυχή μας καταλαβαίνει τον απερίγραπτο πόνο , κενό και τύψεις μετά από αυτήν την κίνηση ). Παρηγοριά απόλυτη δεν υπάρχει, προσωπικά έκανα παιδί, αλλά δεν ξεπερνιέται η προηγούμενη ψυχούλα που χάθηκε με τον ερχομό ενός άλλου, γιατί όπως λένε όλα τα δάχτυλα στα χέρια σου είναι ίδια κι αν κοπεί τ ενα πονά ολόκληρο το χέρι.Βλέπω το παιδί που έχω τώρα και λέω οτι εαν έκανα έκτρωση τί θα έχανα..Ε, αυτό ισχύει και για το παιδάκι που καταδίκασα..Ειρωνία εντωμεταξύ οτι έλεγα πως το μόνο για το οποίο χαίρομαι για την έκτρωση είναι οτι πήγε ενα αγγελούδι κατευθείαν στον Παράδεισο..Πόσο λάθος έκανα! Τα παιδιά από άμβλωση φεύγουν αβάπτιστα και έτσι δυστυχώς καταδικάζονται στο αιώνιο σκοτάδι, εξαιτίας μας, πόσο θλιβερό είναι αυτό να στέλνεις στην κόλαση το σπλάχνο σου, μια αθώα ψυχή…Εσείς, εγώ που έχουμε προβεί σε μια τέτοια άσχημη πράξη, πρέπει να πάμε να εξομολογηθούμε για τη μεγάλη μας αμαρτία και κυρίως να προσευχόμαστε για τις ψυχές όλων αυτών των παιδιών που καταδικάσαμε από τον εγωισμό μας. Με πολύ προσευχή ίσως Ο Θεός να κάνει εξαίρεση και να τα σώσει από το αιώνιο σκοτάδι.Θερμή παράκληση, εσείς που έχετε το δίλημμα αν θα κάνετε άμβλωση, σας παρακαλώ μην την κάνετε, οι συνέπειες στο παιδί αυτό κορμί και ψυχή, αλλά και στον δικό σας ψυχισμό θα είναι απερίγραπτες, μια ζωή θα κουβαλάτε αυτό το βάρος. Οι πρακτικές δυσκολίες θα ‘ναι στην αρχή, η μπόρα θα περάσει, η ευτυχία που θα σας προσφέρει το παιδί αξίζει όσο όλο το χρυσάφι του κόσμου.Μην επιτρέψετε άλλοι άνθρωποι να σας στερήσουν αυτή τη χαρά για τον εγωισμό τους, δεν αξίζει!Όσο για εμάς που το κάναμε ήδη και΄είναι αργά, αν έχετε να κάνετε κάτι για το παιδί σας είναι προσευχή για τη ψυχούλα του, δυνατή προσευχή!
Από: Ε.

Γεια σας,είμαι 19 χρονών και στα 15 μου έκανα έκτρωση.Ήμουν πρώτη λυκείου και δε φανταζόμουν πως μπορεί να πάει κάτι στραβά και να μείνω έγκυος.Ήταν μάιος και όταν το έμαθα έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.Ευτυχώς είχα το αγόρι μου(ίδιας ηλικίας) δίπλα μου που μου συμπαραστάθηκε αρκετά αλλά κι αυτός δε μπορούσε να κάνει και πολλά.Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να κάνω έκτρωση,πάντα κατέκρινα αυτή τη διαδικασία.Οι γονείς μου όμως ήταν απέναντί μου,ήθελαν να το κάνω οπωσδήποτε,για να μην χαλάσει η εικόνα που είχαν στην κοινωνία.Κάνείς τους δεν λογάριασε εάν εγώ θα ήμουν καλά μετά άπό όλο αυτό.Μετά από ατελείωτους καυγαδες,κλάματα,φωνές και αφού με έκαναν να νιώθω ένα τίποτα κανόνισαν ραντεβού με γυναικολόγο για να με δει και να κανονίσουμε ημερομηνία.Από την γιατρό πήρα ένα χάπι που έπρεπε να το τοποθετήσω στον κόλπο μου κάποιες ώρες πριν την επέμβαση.Έτσι και έκανα.Ο πόνος που ένιωθα δεν περιγράφεται,ένιωθα πως θα πεθανω.Ίσως να ήταν πόνοι γέννας,ίσως αποβολής,ίσως και να πονούσα επειδή σκότωνα το έμβρυο που ήθελε να μεγαλώσει μέσα μου.Σίγουρα όμως άξιζα αυτόν τον πόνο.30 Μαίου 2008 στις 20:00 είμασταν στην κλινική.Θυμάμαι πόσο άβολα ένιωθα όταν μπήκα στο δωμάτιο,ξάπλωσα με ανοιχτα τα πόδια και περίμενα να ετοιμάσουν τα πάντα.Το τελευταιο που θυμάμαι πριν την επέμβαση είναι το αυστηρό βλέμμα του αναισθησιολόγου.Όταν ξύπνησα ήταν ήδη αργά,όλα είχαν τελειώσει,΄πλεόν δεν υπήρχε τίποτα μέσα μου.Ποτέ δεν ξέχασα και δε θα ξεχάσω εκείνες τις ώρες,ποτέ δε θα συγχωρήσω τον εαυτό μου που δεν έκανα κάτι για να σώσω τον εαυτό μου,που τώρα βασανίζεται,και το παιδί μου.Κανέναν δεν +μπορώ να συγχωρήσω.Ακόμα και τώρα μετά από 3 χρόνια το σκέφτομαι και κλαίω,βλέπω μωράκια και λυπάμαι που δεν έχω κι εγώ το δικό μου.Μισώ τον εαυτό μου για αυτό που επετρεψα να γίνει.Ξέρω ότι ποτέ δε θα καταφέρω να το ξεπεράσω,πάντα θα έχω τύψεις.ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΟΣΟ ΑΣΧΗΜΕΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΑΛΕΨΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ!ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΡΓΑ.!

Από: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ