Κατηγορία: προσωπικές μαρτυρίες

γεια σασ. 

πριν απο ενα χρονο εμεινα εγγυοσ και σκεφτομουν για να κανω εκτροση. ειμουν περιπου διο μινον κ ο σιντροφοσ μ μ ειπε να παω να το ριξω.. το σκεφτηκα και εγω κ εκλεισα ενα ραντεβου για να παω κ να το κανω…

μετα πηγα σε μια εκκλησια και καθισα κ προσευχηθικα για δυο ωρεσ.   πηρα κ την μανα μ τηλ κ τησ ειπα μανα ειμαι εγγυοσ τι να κανω? να το ριξω??? κ αφτι μ ειπε θα σκοτοσεισ το ιδιο σου το αιμα??? και μετα καθισα και ειδα βιντεο με εκτροσεισ κ σοκαριστικα…

αποφασισα να το κρατησω κ τορα το εχω κ ειναι δυο μινων..οταν γεννησα μολισ βγηκα απο την κλινικη εκλεγα συνεχεια για αυτο που σκεφτηκα να κανω τοτε..το βλεπω και το χερομαι…

αλλα το πατερα του δεν μπορω να τον εχω γιατι ειναι παντρεμενοσ….. αυτα σκεφτομουν τοτε κ πικρενομουν.. αλλα πιστεψτε με αν εχουμε πιστι στο θεο ολα τα μπορουμε..

εγω ειχα πιστη κ τορα το εχω μαζι μ. το βλεπω που μ γελαει κ νιωθω τυψεισ για αυτο που επροκειτο να κανω..

πρεπει να σκεφτουμε οτι κ εμεισ τοσο δα μικρουλια ειμασταν στην κοιλια τησ μανασ μασ κ ομωσ μασ αφησασν να γεννηθουμε…

εγω το εχω μετανιωσει που εκανα αυτη την σκεψη τοτε κ ευτυχωσ που δεν το κανα κιολασ… κοπελεσ παρτε διναμη κ κουραγιο…. κ προπαντων πιστη στο Θεο..ειναι κριμα κ αδικο να χανονται τα μωρα που δεν φτενε σε τιποτα

 

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ Η ΝΤΙΑΝΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΗ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΤΙΚΟΥ ΚΟΛΕΓΙΟΥ ΕΠΕΙΣΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΩΣ ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΛΑ ΘΑ ΣΑΣ ΓΡΑΨΩ ΜΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΓΚΟΙΝΗΣΕ ΠΟΛΥ                                          

Η ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΑΝΥΠΑΝΤΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ 35 ΕΤΩΝ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΕΚΤΡΩΣΗ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2007 ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 2008 ΓΙΑ ΕΚΤΡΩΣΗ  ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΒΑΛΑΜΕ ΓΙΑ ΥΠΕΡΥΧΟ ΓΥΡΙΣΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΕΓΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑ ΣΙΩΠΗΛΑ ΚΑΘΩς ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΙΔΕ ΣΚΕΦΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΗΜΟΥΝ   ΑΝΑΡΡΩΤΙΩΜΟΥΝ ΚΑΘΩΣ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΥΧΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΜΟΛΙΣ 9 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΧΤΥΠΑ  ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΑΠΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΥΤΕ Η ΙΔΙΑ ΤΟΥ Η ΜΑΝΑ ? ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΡΩΦΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΞΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΘΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΣΦΑΓΗ ΣΕ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΕΚΑΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΛΑ ΜΑΤΑΙΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΤΙ ΕΡΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΛΕΝΞΩ ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΘΕΣΤΟΣ

ΟΤΑΝ ΦΩΝΑΞΑΝ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΟ ΜΠΟΥΜ ΠΑΓΩΣΑ ΌΧΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΑΝΑΕΙΔΑ ΑΜΒΛΩΣΗ ΑΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΡΦΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΤΟΥ

ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΛΕΠΤΑ ΜΟΥ ΦΕΡΑΝ ΕΝΑΝ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΟΥΒΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΩΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΕΤΣΙ ΕΙΔΑ ΤΑ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΦΑΙΝΟΤΑΝ Ο ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΗΣ ΣΑΝ 2 ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΑ ΣΑΝ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ ΓΙΑΤΙ?????????????? Δεν θα ξεχασω ποτε αυτο το βλεμματακι αυτης της ψυχουλας που δωλοφωνηθηκε ετσι αδικα

ΣΤΟ ΚΟΛΕΓΙΟ ΜΑΣ ΚΑΝΑΝΕ ΕΜΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΕΚΤΡΩΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΛΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΥΡΝΟΥΣΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΦΤΑΙΓΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΠΙΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΨΥΧΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

 

 

Γεια σας. Συγχαρητήρια για το έργο σας. Θα ήθελα να πω και εγώ τη δική μου ιστορία. Πριν απο 4 μήνες έκανα έκτρωση και αυτό όχι γιατί το ήθελα εγώ αλλά κατόπιν πιέσεως και έπειτα από άπειρους καβγάδες από τον άνθρωπο που είμαστε μαζί. Ήταν, είναι, και θα είναι ό,τι πιο φρικτό μου έχει συμβεί, δεν πρόκειται να του το συγχωρήσω ποτέ γιατί σε κανέναν δολοφόνο δεν πρέπει να συγχωρείται η δολοφονία που εχει διαπράξει. Εύχομαι καμμία γυναίκα στον κόσμο να μη βρεθεί σε αυτή τη θέση γιατί η έκτρωση στοιχίζει πάρα πολλά στην ψυχολογία του ατόμου που τη δέχεται. Όπως και να έχει, είναι μια ζωή που δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει, να δει το φως του ήλιου, να γελάσει, να παίξει, να χαρεί, και έρχεται κάποιος με το ‘έτσι θέλω’ να σκοτώσει αυτό το δώρο. Ντροπή, μόνο αυτό έχω να πω.

 

ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ 8 ΕΤΩΝ. ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ 11 ΕΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ. ΣΕ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ. ΑΝ Η ΤΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΕ ΤΟΣΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΚΡΥΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΝΟ. ΕΙΧΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΩ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΗΞΕΡΕ. ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΑΛΛΩΣΤΕ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΑΛΛΟ ΕΝΑ. ΤΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΕΡΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΞΙΖΕ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΜΟΛΙΣ ΣΥΝΗΛΘΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΡΚΩΣΗ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. ΑΡΑΓΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΣ ΝΑΡΚΩΜΕΝΟΣ; ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΕΚΛΑΙΓΑ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΞΥΠΝΗΣΩ. ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΣΗΣΑ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ ΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΗΧΟ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΑΡΟΛΙΓΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΠΟ ΤΑΧΕΙΑ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΘΕΟΣ. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΟΣΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΩ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΛΕΕΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ. ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ ΠΩΣ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΙΡΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΣΥΜΠΤΩΣΗ: 17 Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ, 17 Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΟΥ. ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ?

Εμεινα εγκυος πριν απο 1 μηνα.Το μαθαμε στις 19/1/11 ημουν περιπου 5 εβδομαδων.Εγω και το αγορι μου το θελαμε παρα πολυ παρ’ολες τις δυσκολιες που θα ειχαμε να αντιμετωπισουμε.

Οι γονεις μου ομως ηταν ανενδωτοι δεν τους ενοιαζε τιποτα και δεν μετρουσε η δικη μου αποφαση και γνωμη.

Με πηγαν ”γρηγορα,γρηγορα” στον γιατρο για ”να το ξεφορτοθουμε μια ωρα αρχιτερα” οπως ελεγαν.

Εγω το ηθελα αλλα δεν με αφηναν.Το δραμα που περναω ειναι αβασταχτο οχι μονο επειδη εκανα την αμβλωση αλλα και επειδη μου ειπαν οτι δεν ειχε χτυπησει η καρδουλα του αλλα εγω ημουν σιγουρη οτι ειχε χτυπησει…

Θελω πισω το μωρο μου…Το παιδι μου…