Κατηγορία: προσωπικές μαρτυρίες

Ειμαι η Μαρια και ειμαι 26 χρονων θελω κι εγω να σας πω τη δικη μου ιστορια.Εδω και 2 χρονια εχω μια σχεση, αγαπιομαστε πολυ η μαλλον ετσι πιστευα μεχρι πριν 1 μηνα.Θελαμε να κανουμε οικογενεια και παιδακια.Καναμε ελευθερο ερωτα,πριν ενα μηνα εμαθα πως ειμαι εγκυος κι εκει ξεκινησε ο γολγοθας μου.Μολις το εμαθε ο φιλος μου το πρωτο πραγμα που μου ειπε ηταν εκτρωση.Εδω και ενα μηνα δεχομαι πολλες πιεσεις απ’τους δικους μου  και τον φιλο μου.Καθε βραδυ κλαιω δεν μπορω να ηρεμησω θελω να το κρατησω μα δεν εχω στηριξη απο κανεναν.σε 2 μερες θα κανω εκτρωση και ψυχολογικα δεν ειμαι ετοιμη ποναω πολυ.Ευχομαι ο θεος να με συγχωρεσει και αυτο το πλασματακι επισης να με συγχωρησει.Μακαρι να τα ειχα καταφερει μα ενα μηνα μιλαω σε ανθρωπους δολοφονους,γιατι μονο που θα κανω την εκτρωση θα ειμαι κι εγω μια δολοφονος.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΟΥ.Εμενα με ευλογησε αλλα δεν ειμαι αρκετα αξια να το κρατησω.

Από: μαρια

   ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ 27 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΑΛΩΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 16 ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΥΠΟΚΥΨΩ ΣΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΩΣΗ.ΧΩΡΙΣ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ,ΜΕ ΠΗΓΑΝΕ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕ…”ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΑΚΟΜΑ,ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΟΥΚΙΔΑ,ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΚΥΗΣΗ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ,ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ,ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΤΛ.ΚΤΛ…”

   ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΙΝΕ,ΣΕ 2 ΩΡΕΣ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ,ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΙ ΕΛΕΓΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΤΠΤ.ΑΥΤΟ ΕΠΙΑΣΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ.ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ!ΝΑΙ ΦΟΝΟΣ!ΣΚΟΤΩΣΑ ΜΙΑ ΨΥΧΗ…ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ…ΣΥΓΝΩΜΗ…

   ΑΡΓΩΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ  ΕΓΙΝΑΝ ΧΕΙΡΩΤΕΡΑ,ΕΒΛΕΠΑ ΕΦΙΑΛΤΕΣ,ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ..”ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ?ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ?”ΞΥΠΝΟΥΣΑ ΚΙ ΕΚΛΕΓΑ ΣΧΕΔΩΝ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ,ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΥΨΗ ΜΕ ΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΤΩΝΙΑΣ ΕΙΧΑ…ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΑ ΠΟΤΕ.

   ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΚΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟ,ΕΧΩ ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΙ ΟΛΑ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ.ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΓΗΣΩ ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΙΚΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΑΠΗΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΦΕΡΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ.

   ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ!ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ,ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΔΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ,ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΕΣ….ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ!

Από: ΙΝΜΑ

Εγω προσωπικη εμπειρια με εκτρωσεις δοξα το θεο δεν εχω αλλα μουχει πει ενα περιστατικο με το ιδιο της το στομα μια καθηγητρια οτι οταν ηταν φοιτήτρια εμεινε εγκυος κ δε το κρατησε κ οταν τοριξε ειδε απεναντυ απο το κρεβατι που ηταν στο νοσοκομειο κλινικη τελοσπαντων την εικονα της Παναγιας που εκλεγε εβγαζε δακρυα αληθινα.

Θελω να σας πω και εγω την ιστορια μου.Το μάιο μετα απο αφεραιση σαλπιγκας, με ενημερωνει ο γιατρος μου οτι θα δυσκολευτω να κανω παιδια. Ο τοτε αρραβωνιαστικος μου, αρχισε να μου λεει να προσπαθησουμε να κανουμε παιδι. Λογο οικονομικων προβληματων,του ελεγα οτι δεν θα μπορεσουμε να τα βγαλουμε εις περας οποτε καλυτερα να εβρησκα πρωτα δουλεια και  η απαντηση του ηταν “μην φοβασαι τπτ, αν μειμεις εγκυος, το μωρο θα εχει και μαμα και μπαμπα”. Ετσι λοιπον με την πρωτη επαφη 2 εβδομαδες μετα το χειρουργειο μενω εγκυος! Οταν το εμαθε ηθελε να παω να το ριξω. Με απειλουσε οτι θα με παρατησει.. Ανεργη εγω, με γονεις απο επαρχεια, αποφασισα να το κρατησω, οποιο και να ηταν το κοστος. Αυτη τη στιγμη η μπουμπου μου ειναι 8 μηνων. Δεν το μετανιωσα ουτε 1 φορα, τιποτα δε αξιζει οσο οι στιγμες που ζω με το μωρο μου απο τη μερα που γεννηθηκε. Οποιοδηποτε προβλημα και να υπαρχει βλεποντας αυτο το αγγελουδι ολα ξεπαιρνιουνται. Δεν υπαρχει κανενας λογος για να σκοτωσεις μια αθωα ψυχουλα.Στα ματια της κορης μου βλεπω ολη τη ζωη μπροστα.. Κοριτσια μην το κανετε για κανενα λογο οτι και να σας λενε, οπια και να εινα τα προβληματα. Λυσεις βρισκουμε, αρκει να το θελουμε.. Ειναι ενα μικρο ανθρωπακι που δημιουργειται μεσα μας, στην ουσια ειναι θαυμα να μπορουμε μεσα στον ιδιο τον οργανισμο μας να δημιουργησουμε εναν αλλο. Οτι και να με απασχολει,μολις κοιταξω την κορη μου το ξεχνω. Ενα ωλεμα,ενα χαμογελο της, μια αγκαλια ειναι αρκετα για να παρω κουραγιο και δυναμη να συνεχισω..

Από: ΖΩΗ

Θα μοιραστω κι εγω μαζι σας την προσωπικη μου ιστορια μιας που ακομα δεν εχω παρει την αποφαση να μιλησω σε καποιον ειδικο..Εχουν περασει κοντα 8μηνες..Σε λιγες μερες θα το κρατουσα στην αγκαλια μου..Ειχα μια σχεση 5χρονων απο τα 15 μου,ειχαμε 10χρονια διαφορα ηλικιας,μεναμε μαζι,ηθελα οικογενεια μαζι του..Φετος τον Φεβρουαριο με εδιωξε απο το σπιτι μη λεγοντας μου τον λογο (πως υπηρχε αλλη) και μετα απο ενα μηνα εμαθα πως ειμαι εγκυος..Δεν το ηθελε,δεν ηταν ετοιμος,το αποκαλεσε λαθος..Κανενας δεν το ηθελε..μονο εγω..Ολοι ηταν εναντιον μου γι αυτην την εγκυμοσυνη,πως θα το μεγαλωσω,που θα βρω δουλεια,πως θα μεγαλωσει χωρις μπαμπα..Οι γονεις μου με πηγαν στον γιατρο,πρωτη φορα τους ειδα τοσο στεναχωρημενους μα και νευριασμενους..Απο 14/3 που την εκανα και μεχρι τωρα υποφερει η ψυχη μου..Δεν ειχα καμια φιλη διπλα μου..Ολες μεσω τηλεφωνου τις εβρισκα και παρακαλουσα να μ’ακουσουν,μα εκει απδειχτηκαν ποιες ηταν οι αληθινες..Η μαμα μου μενει σε αλλη πολη λογω δουλειας,κι ετσι το περασα και το περναω μονη..Βρηκα παρηγορια στις καταχρησεις και στο περιστασιακο σεξ για 6μηνες,ομως ο οργανισμος μου κατερευσε κι ετσι σταματησα γιατι ειχα αρκετα προβληματα υγειας..Ακομα ποναω και κλαιω γι’αυτο που εκανα,ριχνω ευθυνες στον εαυτο μου και τον αλλον ουτε που τον νοιαζει..οπως και τους γονεις του που δεν το ηθελαν..και η ειρωνεια?Η αδερφη του ειναι 41χρονων,παντρεμενη 15χρονια και δεν μπορει να κανει παιδια..Ευχομαι ο Θεος να με συγχωρεσει γι’αυτο που εκανα και να μου χαρισει στο μελλον παιδια μ’εναν εντιμο ανθρωπο.Σας ευχαριστω που μου δωσατε την ευκαιρια να γραψω γι αυτο,ειναι το πρωτο μου βημα στο να γιατρεψω την ψυχη μου και ελπιζω να συνεχισω στην ιδια πορεια..

Από: Φωτεινη