GIATI?

ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΥΣΗ. ΔΕΝ ΕΔΩΣΑ ΣΥΜΑΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧς ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΚΥΚΛΟ. ΟΜΩΣ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝΥΣΥΧΗΣΑ , ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ ΤΕΣΤ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ… ΗΤΑΝ ΘΕΤΙΚΟ ΧΑΡΗΚΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ! ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΘΥΜΟΙΘΗΚΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ…17 ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ? 18…ΠΑΝΤΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝς ΜΑΝΟΥΛΑ , ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ? ΤΩΡΑ ΤΙ? ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ , ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ??? Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΤΕΡΑΣ… ΚΑΙ ΓΩ? ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΟΧΙ ΘΑ ΜΕ ΣΚΟΤΟΣΟΥΝ… ΤΟ ΘΕΛΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ , ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ 3-4 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΚΤΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ… ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ , ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΠΑΡΑ ΠΛΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΙΜΑΙ 17……

μετάνιωσα !

εκανα διακοπη κυησης πρν απο 4 μηνες τραυματικη εμπειρια.παντα ηθελα να αποκτησω παιδια ομως να μπορω να τα μεγαλωσω.εγω δεν μπορω να ταϊσω τον εαυτό μου πως θα μεγαλωνα ενα παιδι.οταν εμαθα πως ημουν εγκυος τα συναισθηματα αναμεικτα, χαρα και αγχος μαζι…που οδηγησαν σε κατι φρικτο.εκανα πολλα ονειρα πριν απο 4 μηνες τωρα πλεον κλαιω συνεχεια κοιταζω γυρω μου και νομιζω οτι ολοι ξερουν…γιατι να το κάνω.η αληθεια είναι ότι δεν το σκεφτηκα πολυ και εννοειται οτι το μετανιωσα.εχω χασει το νοημα της ζωής μου πλεον ,νομιζω ότι μια μερα θα τρελαθω και θα κανω κατι κακο στονν εαυτό μου.εφοσον σκοτωσα κατι δικο μου(χτυπουσε η καρδουλα του κι εγω τη σταματησα)μπορω να…..θελω να γυρισω το χρονο πισω αλλά δεν μπορω.θα μπορεσω αραγε να κρατησω στην αγκαλια μου το δικο μου παιδακι κάποτε?

πιστη πανω απο ολα

γεια σασ. 

πριν απο ενα χρονο εμεινα εγγυοσ και σκεφτομουν για να κανω εκτροση. ειμουν περιπου διο μινον κ ο σιντροφοσ μ μ ειπε να παω να το ριξω.. το σκεφτηκα και εγω κ εκλεισα ενα ραντεβου για να παω κ να το κανω…

μετα πηγα σε μια εκκλησια και καθισα κ προσευχηθικα για δυο ωρεσ.   πηρα κ την μανα μ τηλ κ τησ ειπα μανα ειμαι εγγυοσ τι να κανω? να το ριξω??? κ αφτι μ ειπε θα σκοτοσεισ το ιδιο σου το αιμα??? και μετα καθισα και ειδα βιντεο με εκτροσεισ κ σοκαριστικα…

αποφασισα να το κρατησω κ τορα το εχω κ ειναι δυο μινων..οταν γεννησα μολισ βγηκα απο την κλινικη εκλεγα συνεχεια για αυτο που σκεφτηκα να κανω τοτε..το βλεπω και το χερομαι…

αλλα το πατερα του δεν μπορω να τον εχω γιατι ειναι παντρεμενοσ….. αυτα σκεφτομουν τοτε κ πικρενομουν.. αλλα πιστεψτε με αν εχουμε πιστι στο θεο ολα τα μπορουμε..

εγω ειχα πιστη κ τορα το εχω μαζι μ. το βλεπω που μ γελαει κ νιωθω τυψεισ για αυτο που επροκειτο να κανω..

πρεπει να σκεφτουμε οτι κ εμεισ τοσο δα μικρουλια ειμασταν στην κοιλια τησ μανασ μασ κ ομωσ μασ αφησασν να γεννηθουμε…

εγω το εχω μετανιωσει που εκανα αυτη την σκεψη τοτε κ ευτυχωσ που δεν το κανα κιολασ… κοπελεσ παρτε διναμη κ κουραγιο…. κ προπαντων πιστη στο Θεο..ειναι κριμα κ αδικο να χανονται τα μωρα που δεν φτενε σε τιποτα

 

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ Η ΝΤΙΑΝΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΗ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΤΙΚΟΥ ΚΟΛΕΓΙΟΥ ΕΠΕΙΣΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΩΣ ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΛΑ ΘΑ ΣΑΣ ΓΡΑΨΩ ΜΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΓΚΟΙΝΗΣΕ ΠΟΛΥ                                          

Η ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΑΝΥΠΑΝΤΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ 35 ΕΤΩΝ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΕΚΤΡΩΣΗ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2007 ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 2008 ΓΙΑ ΕΚΤΡΩΣΗ  ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΒΑΛΑΜΕ ΓΙΑ ΥΠΕΡΥΧΟ ΓΥΡΙΣΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΕΓΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑ ΣΙΩΠΗΛΑ ΚΑΘΩς ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΙΔΕ ΣΚΕΦΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΗΜΟΥΝ   ΑΝΑΡΡΩΤΙΩΜΟΥΝ ΚΑΘΩΣ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΥΧΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΜΟΛΙΣ 9 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΧΤΥΠΑ  ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΑΠΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΥΤΕ Η ΙΔΙΑ ΤΟΥ Η ΜΑΝΑ ? ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΡΩΦΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΞΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΘΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΣΦΑΓΗ ΣΕ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΕΚΑΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΛΑ ΜΑΤΑΙΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΤΙ ΕΡΓΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΛΕΝΞΩ ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΘΕΣΤΟΣ

ΟΤΑΝ ΦΩΝΑΞΑΝ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΟ ΜΠΟΥΜ ΠΑΓΩΣΑ ΌΧΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΑΝΑΕΙΔΑ ΑΜΒΛΩΣΗ ΑΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΡΦΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΤΟΥ

ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΛΕΠΤΑ ΜΟΥ ΦΕΡΑΝ ΕΝΑΝ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΟΥΒΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΩΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΕΤΣΙ ΕΙΔΑ ΤΑ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΦΑΙΝΟΤΑΝ Ο ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΗΣ ΣΑΝ 2 ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΑ ΣΑΝ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ ΓΙΑΤΙ?????????????? Δεν θα ξεχασω ποτε αυτο το βλεμματακι αυτης της ψυχουλας που δωλοφωνηθηκε ετσι αδικα

ΣΤΟ ΚΟΛΕΓΙΟ ΜΑΣ ΚΑΝΑΝΕ ΕΜΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΕΚΤΡΩΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΛΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΥΡΝΟΥΣΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΦΤΑΙΓΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΠΙΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΗΚΕ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΨΥΧΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Ήταν, είναι, και θα είναι ό,τι πιο φρικτό μου έχει συμβεί,

 

 

Γεια σας. Συγχαρητήρια για το έργο σας. Θα ήθελα να πω και εγώ τη δική μου ιστορία. Πριν απο 4 μήνες έκανα έκτρωση και αυτό όχι γιατί το ήθελα εγώ αλλά κατόπιν πιέσεως και έπειτα από άπειρους καβγάδες από τον άνθρωπο που είμαστε μαζί. Ήταν, είναι, και θα είναι ό,τι πιο φρικτό μου έχει συμβεί, δεν πρόκειται να του το συγχωρήσω ποτέ γιατί σε κανέναν δολοφόνο δεν πρέπει να συγχωρείται η δολοφονία που εχει διαπράξει. Εύχομαι καμμία γυναίκα στον κόσμο να μη βρεθεί σε αυτή τη θέση γιατί η έκτρωση στοιχίζει πάρα πολλά στην ψυχολογία του ατόμου που τη δέχεται. Όπως και να έχει, είναι μια ζωή που δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει, να δει το φως του ήλιου, να γελάσει, να παίξει, να χαρεί, και έρχεται κάποιος με το ‘έτσι θέλω’ να σκοτώσει αυτό το δώρο. Ντροπή, μόνο αυτό έχω να πω.