ΓΕΙΑ ΣΑΣ,ΜΕ ΛΕΝΕ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Κ ΕΙΜΑΙ 22 ΧΡΟΝΩΝ,ΜΠΗΚΑ ΤΥΧΑΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ Κ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ….ΕΧΩ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ 2,5 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ Κ ΑΥΤΟΣ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΑΣ ΜΕΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΕΙΧΑΜΕ ΒΡΕΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ 2 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΙΚΙ Κ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΚΑ ΜΑΣ Κ ΟΙ ΔΥΟ ΛΟΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΜΕΙΝΑ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΓΩ,ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ Κ ΕΤΣΙ ΑΝΑΓΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ..ΣΥΝΕΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ,ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ..ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ Κ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ 22 ΜΟΥ Κ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΙΔΥΜΑ…ΠΑΝΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΣΤΑ 22 ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΙΔΥΜΑ!!Η ΤΥΧΗ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΟΧΙ..ΕΙΧΑ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΚΑΘΗΣΤΕΡΗΣΗ.. ΕΚΑΝΑ ΤΕΣΤ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ,ΘΕΤΙΚΟ ΒΕΒΑΙΑ…ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ..ΤΟ ΕΙΠΑ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΧΑΡΗΚΕ ΠΟΛΥ Κ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ Κ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΥΝΗΔΕΙΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ,ΑΝΕΡΓΗ ΕΓΩ Κ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΧΡΕΩΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ,ΤΟ ΘΕΛΑΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΘΑ ΖΟΥΣΑΜΕ??ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΝΑΜΕ??ΤΙ ΘΑ ΕΤΡΩΓΕ??ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ..ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟ,ΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ 8 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ,Κ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΩ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΑΜΕΣΑ…ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ,ΚΑΘΩΣ ΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ..ΕΧΕΙ Κ ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ..ΗΤΑΝ ΔΙΔΥΜΑ!!!
ΛΕΩ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ Κ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΥΣΕΙΣ.. ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ,ΚΟΙΤΑΓΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΗΧΟ Κ ΕΚΛΑΙΓΑ,ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΟΤΩΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΟΥ,ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ…ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΛΠΙΔΕΣ ΝΑ ΤΑ ΦΕΡΩ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ…ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΙΣ ΣΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΙΧΑ ΣΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ!!ΠΟΝΑΓΑ ΠΟΛΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ,ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ,ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΟΜΩΣ Κ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ..ΤΑ ΗΘΕΛΑ ΠΙΣΩ…ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΜΩΣ…ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ,ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΚΟΙΜΑΜΑΙ Κ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ..ΠΟΝΑΕΙ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ,ΝΙΩΘΩ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΔΕΙΑ..ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Κ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΑ…ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑ ΕΚΑΝΑ ΕΚΤΡΩΣΗ,ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ!!!ΕΛΠΙΖΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ Κ ΑΥΤΑ ΤΑ 2 ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙΑ..ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ,ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΜΕ 2 ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΟΥΚΙΔΕΣ Η ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΚΟΙΤΑΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ..ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ….ΕΓΩ Κ Η ΔΕΙΛΙΑ ΜΟΥ!!!
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΠΟΤΕ….ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ!!!
ΠΛΕΟΝ ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ Κ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ…ΑΥΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ!!!
Από: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑ
ο θεος ακουσε αυτο που ελεγες και ηθελες και σου εστειλε αυτα τα δωρακια και του τα εστειλες παλι πισω…ειναι απιστευτο πως το ονειρο σου εγινε πραγματικοτητα…νομιζα στην αρχη πως θα τα κρατουσες εφοσον ηταν 2 ψυχες…αλλα συνεχιζουμε να ειμαστε πιο σωστοι σε αυτη τη ζωη ναι??
Ax κοπελα μου με εκανες και εκλαψα.. Δεν υπαρχει ομως καταληλλη στιγμη για ενα παιδι, ολες ακαταλληλες ειναι το θεμα ειναι η θεληση και το ποσο μπορει να το παλεψει κανεις για να τα καταφερει.. εμεινα εγκυος πιο μικρη απο εσενα και ενω ολοι μου καναν ψυχολογικο πολεμο να ριξω το παιδι εγω τους ειπα οχι το κρατησα και ακομα και αν εχω στερηθει τα παντα εγω (δεν θυμαμε ποτε αγορασα κατι για μενα τελευταια φορα) και αν ολα τα βρεφικα και τα μπεμπε πραγματα μου τα δωσαν απο αλλα μωρακια γιατι δε μπορουσαμε να αγορασουμε καινουργια, εστω και αν μενουμε ακομα στο πατρικο μου με τον τωρα πια αντρα μου (που και αυτος φοβηθηκε οτι δεν ειμαστε ετοιμοι οικονομικα αλλα τωρα ειναι ξετρελαμενος με τη μικρη), εγω ειμαι πολυ ευτυχισμενη που εχω το μωρακι μου αγκαλια και πολυ χαιρομαι που τιποτα δε με γονατισε για αυτη την αποφαση μου, ουτε ακομα και η επιλοχειος καταθλιψη που περασα μετα τη γεννα.. τωρα το μωρο μου ειναι 1μιση χρονου και εγω στην ηλικια σου..