γεια σασ.
πριν απο ενα χρονο εμεινα εγγυοσ και σκεφτομουν για να κανω εκτροση. ειμουν περιπου διο μινον κ ο σιντροφοσ μ μ ειπε να παω να το ριξω.. το σκεφτηκα και εγω κ εκλεισα ενα ραντεβου για να παω κ να το κανω…
μετα πηγα σε μια εκκλησια και καθισα κ προσευχηθικα για δυο ωρεσ. πηρα κ την μανα μ τηλ κ τησ ειπα μανα ειμαι εγγυοσ τι να κανω? να το ριξω??? κ αφτι μ ειπε θα σκοτοσεισ το ιδιο σου το αιμα??? και μετα καθισα και ειδα βιντεο με εκτροσεισ κ σοκαριστικα…
αποφασισα να το κρατησω κ τορα το εχω κ ειναι δυο μινων..οταν γεννησα μολισ βγηκα απο την κλινικη εκλεγα συνεχεια για αυτο που σκεφτηκα να κανω τοτε..το βλεπω και το χερομαι…
αλλα το πατερα του δεν μπορω να τον εχω γιατι ειναι παντρεμενοσ….. αυτα σκεφτομουν τοτε κ πικρενομουν.. αλλα πιστεψτε με αν εχουμε πιστι στο θεο ολα τα μπορουμε..
εγω ειχα πιστη κ τορα το εχω μαζι μ. το βλεπω που μ γελαει κ νιωθω τυψεισ για αυτο που επροκειτο να κανω..
πρεπει να σκεφτουμε οτι κ εμεισ τοσο δα μικρουλια ειμασταν στην κοιλια τησ μανασ μασ κ ομωσ μασ αφησασν να γεννηθουμε…
εγω το εχω μετανιωσει που εκανα αυτη την σκεψη τοτε κ ευτυχωσ που δεν το κανα κιολασ… κοπελεσ παρτε διναμη κ κουραγιο…. κ προπαντων πιστη στο Θεο..ειναι κριμα κ αδικο να χανονται τα μωρα που δεν φτενε σε τιποτα