Δημοσιεύστε την δικιά σας ιστορία !

ακομα το νιωθω ειναι σαν να μην εφυγε ποτε ομως ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη….ειμουνα 17 χρονων ειχα σχεση με καποιον μεγαλυτερο μου.ολα ηταν ωραια και καλα μεχρι που καταλαβα οτι ειχα καθυστερησει σκεφτηκα οτι ισως ειναι απλα μια αλλαγη κυκλου λιγες μερες μετα αφου ειδα οτι δεν ερχοταν εκανα ενα τεστ εγκυμοσυνης οταν ειδα οτι ειναι θετικο πανικοβληθηκα νομιζα οτι ηταν λαθος οταν επισκεφτηκα τον γυναικολογο μου το επιβεβαιωσε.στην αρχη φοβομουν μετα ενιωσα οτι το ηθελα ετσι αποφασισα να το κρατησω ομως το αγορι μου ειχε αλλα σχεδια μολις του το ανακοινωσα εκανε σαν τρελος αρχισε να φωναζει και να απαιτει απο μενα να κανω εκτρωσει.εγω να του φωναζω οτι δεν προκειται να το ριξω ετσι σταματησαμε να μιλαμε καθως με πιεζε να κανω εκτρωσει.δυστυχως περασε το δικο του μπορει να μην μπηκα στην διαδικασια της εκτρωσεις αλλα αυτο που εκανε ηταν σαν να εκανα εκτρωσει ειχε ερθει να μου μιλησει και να με πεισει να κανω εκτρωσει τσακωθηκαμε και με χτυπησε ενιωσα ενα δυνατο πονο στην κοιλια μου.μετα θυμαμαι να ξυπναω σε ενα νοσοκομειο εκει μου ειπαν οτι πλεον δεν υπηρχε το μωρο μου αρχισανα φωναζω να κλαιω και απορω γιατι;;γιατι να πεθανει..απο τοτε δεν εχω σταματησει να κλαιω να σκεφτομαι οτι εαν δεν τον ειχα συναντησει δεν θα γινοταν τιποτα κατηγορω εμενα γιατι εγω φταιω που χαθηκε βλεπω μωρακια στο δρομο και δακριζω θελω το μωρο μου πισω αυτος δεν ξανα εμφανιστηξε ποτε το μονο που μου ειπε ειναι οτι εαν τον ειχα ακουσει δεν θα ειχαν γινει ετσι τα πραγματα ακου θρασος να μου λεει οτι θα ηταν καλυτερα να το ειχα σκωτωσει…

αγγελουδι μου ελπιζω να με εχεις συνχωρεσει να το ξερεις οτι σε αγαπαω και ας μην προλαβα να σε γνωρισω 🙁

Ήμουν 30 ετών, χωρίς δουλειά, με μία σχέση μόλις 4μηνών. Έκανα 3 τεστ εγκυμοσύνης, όλα ήταν θετικά. Το είπα στο φίλο μου (37 ετών), εκείνος μου είπε αποκλείεται να είσαι έγκυος. Τον πήρα στο γυναικολόγο μαζί. Μιλήσαμε με εκείνον, μου έκανε υπέρηχο ακουσα την καρδούλα του. Αν δεν με είχε κατηγορήσει τόσο μια πρώην φίλη μου, αν η μητέρα μου δεν είχε σκλήρηνση κατα πλάκας τώρα θα το είχα κρατήσει. Θα γεννούσα ακριβώς μια εβδομάδα μετά το θάνατο της μητέρας του φίλου μου. Σήμερα πιστεύω πως δεν ήταν τυχαίο που έμεινα έγκυος μιας και δεν είχα αντιληφθεί το ατύχημα. Εδώ και 10 μέρες διδάσκω στην ίδια αίθουσα με την πρώην φίλη μου. Συνεχίζει να μου φέρεται απαίσια. Πόσο θα ήθελα να ήμουν μανούλα κ ας μην έβρισκα ποτέ μου δουλειά. Αν ήξερε πόσα έχω περάσει δεν θα με πολεμούσε πιστεύω. Κορίτσια αν είστε πάνω από 20 ετών και θέλετε να κρατήσετε το παιδί σας κάντε το. Ένας χρόνος πέρασε και δεν μπορώ να ξεχάσω

γεια σας λεγομαι πεννυ ειμαι 20 χρονων πια στα 16 εμαθα πως ημουνα εγκυος τυχαια οταν το καταλαβα τρελαθηκα εκανα 4 τεστ για να σιγουρευτο το τοτε αγορι μου μολις το εμαθε ηταν διπλα μου χωρις να με κοιταει να με ακουμπαει απλα μονο ηταν η παρουσια του το εμαθα αρχες νοεμβριου και το κραταγα σαν μυστικο μεχρι τον δεκεμβρι που θα γινομουνα 17 και θα μπορουσα να το κρατησω με το ετσι θελω συμφωνα με το νομο .. ειχα παει σε γιατρο μονη μου να δω εαν ειναι καλα και εκει συνεβει κατι μαγικο το ακουσα ακουσα την καρδια του το ενιωσα το ιδιο βραδυ ξυπνησα με ενα τρομερο εφιαλτη το ειδα απο μωρο να γινεται ενα καταλευκο περιστερι και να φευγει μακρια ξυπνησα με δακρια μετα απο 3 βραδια την ημερα τον γεννεθλιων μου το εμαθε η μητερα μου και αντεδρασε με οσω πιο εσχρο τροπο μπορουσε κοπαναγε το κεφαλι τις εβριζε φωναζε την ιδια μερα κι ολας βρεθηκα στον νοσοκομειο για εξαιτασης με μοναδικο σκοπω την αμβλωση ετρεχα σαν πανικοβλημενη μεσα στο νοσοκομιο φωναζα πως το θελω τις ειπα ασε με να το γεννησω και κρατα το εσυ κλειδωσε με στο σπιτι μην με αφησης να το κανω σε παρακαλω ματαια μονο μια νοσοκομα προσπαθησε να τις αλλαξει γνωμη αλλα μολις την κοιταξε εφυγε και αυτη εμεινα μονη πλεον ειχα αιμοραγια και ετοιμαζομουνα μια ενεση και τα παντα εσβησαν ανηγω τα ματια και ακουω τελειωσαμε μικρη και ξανα εκλεισα τα ματια μου σε ξυπνησα σε ενα θαλαμο μονη ακουσα βηματα ο γιατρος τι γιατρος ο δολοφονος καλυτερα να πω να μου λεει ολα καλα απο του χαρου τα δοντια γλυτωσες 2 ωρες παλευαμε δεν του απαντησα…. ημουνα 3 ωρες στο δωματιο και δεν ηρθε κανεις ειχα τα γεννεθλια μου και ενα χρονια πολλα μια αγκαλια δεν πηρα μονο μια νοσοκομα μου ειπε χρονια πολλα οταν ρωτησε ημερομηνια γεννησης σηκωθηκα ντυθηκα και εφυγα στον διαδρομο με συναντησε η μανα μου παμε να φυγουμε με ψυχρη φωνη 1 μηνα ξενυχταγα κλεγοντας κανεις δεν ρωτησε γιατι δεν ηρθε να μου μιληση ακομα και τωρα στα 18 εφυγα πλεον ειμαι με ενα μοναδικο ανθρωπω που τον γνωριζα απο τοτε και μου ειχε σταθει τοτε περισσοτερο απο τον καθενα μεχρι και πριν 1 χρονο αρκετες ητανε η φορες που ξυπναγα τα βραδια γρατσουνοντας την κοιλια μου φωναζωντας …. μα ενα απολυτο κενο δεν σταματησα ποτε να το φανταζομαι να το σκεφτομαι να προσευχομαι γι αυτο το πλασματακι ξερω πως εγω προσωπικα δεν θα το ξεπερασω ποτε τα δακρυα ερχονται απο μονα τους δεν τα ελενχω … Πλεον προσπαθω να κανω ενα παιδακι και να το δωσω οτι εχω …. καθε αποτυχια ποναει αλλα θα τα καταφερω το πιστευω !!!! Το μονο που θελω να πω πως εαν εχετε ενα μικρο πλασματακι μεσα στην κοιλια σας και θελουν να σας το αφαιρεσουν μην τους αφησετε εσεις πλεον εισαστε ο προστατης του και πρεπει να παλεψεται γι αυτο …. ειναι ενας ανθρωπος δικο σας ενα κομματι σας μην το εγκαταληπετε ειναι σαν να αποχωριζεσται το μισο κομματι απο την καρδια σας … ευχαριστω που διαβασατε την ιστορια μου απαντηση δεν περιμενω ομως παντα θα με κατατρεχει ενα ερωτημα γιατι ??????

Σας γράφω και εγώ τη δικιά μου ιστορία.. Ήταν η πρώτη μου αγάπη.. Στην αρχή ήταν όλα τέλεια.. μαγικά.. μετά κατάλαβα πόσα προβλήματα είχε αυτή η σχέση και ο ερχομός ενός παιδιού θα είχε δυσκολίες.. Παρ΄όλα αυτα, δεν πρόσεχα. Καταβάθος ήθελα ενα παιδι.. είχα μείνει έγκυος και μόλις το έμαθα τρομοκρατήθηκα.. Γιατι λίγες μέρες πριν, η μαμά μου έλεγε συνεχώς, πρόσεχε να μη μείνεις έγκυος με αυτον τον άνθρωπο… όταν του ανακοίνωσα ότι είμαι έγκυος, αγχώθηκε, φοβήθηκε.. είχε αρκετά προβλήματα.. Οι γονείς του, το ίδιο, του λέγανε να το ρίξω.. αυτός παρ’ όλα τα προβλήματα του όμως, μου είπε κράτησε το αλλ΄δεν σου υπόσχομαι πως θα είμαι δίπλα σου… Τελικά αποφασίσαμε να διακόψω την εγκυμοσύνη μου.. Εκείνη την μαύρη μέρα έκλεγα ασταμάτητα.. από φόβο.. δε θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα του γιατρού ‘δολοφόνου’ που αντί να με αποτρέψει, με έβλεπε και μου είπε: έλα, μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα…
Δε θα μου το συγχωρήσω ποτέ… για το πόσο ανάξια φάνηκα, πόσο δειλή, πόσο εγωίστρια, πόσο φοβιτσιάρα, πόσο απανθρωπη, πόσο ανώριμη… Γιατί να αφήσω τον εαυτό μου να φοβιθεί? αν δεν με αγχώνανε θα το κρατούσα… γιατί να μου κατασρτέψουν τη ζωή μου? γιατϊ? η μάνα μου δεν έμαθε τίποτα και ούτε θα της πώ.. γιατί θα το χει μια ζωή τύψεις που καταστράφηκε η ζωή μου εξαιτίας του φόβου που μου προκάλεσε.. και τώρα καταλαβαίνω πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απο το να βλέπεις το παιδί σου να είναι καλά, πόσο μάλλον να ζεί… Την αποκλειστική ευθύνη για την απόφαση μου την πήρα έγω όμως… Όσο και αν με επηρέασαν… Αλλά πάντα θα σπαράζει η καρδια μου…. και δεν νομίζω να μπορώ να τους συγχορέσω… 5 μήνες μετά και σπαράζω από τον ψυχικό πόνο.. Νόμιζα ότι με τον καιρό θα ένιωθα κάπως καλύτερα, αλλά ο πόνος στην ψυχή μου χειροτερεύει κάθε μέρα και πιο πολύ…
Κορίτσια, σας ικετεύω, σας θερμοπαρακαλώ, μην πάρετε ποτέ μια τέτοια απόφαση.. Όσες δυσκολίες και αν υπάρχουν, η χαρά που θα πέρνεται από το αγγελούδι σας, θα είναι μεγαλύτερη 100 φορές.. Για όσες από εμας που περνάμε αυτόν τον πόνο ψυχής, ας προσευχόμαστε στον Θεό με πραγματική μετάνοια για τη συγχώρεση μας και με την ελπίδα κάποτε να λυτρωθούμε.. Και ας αναπάυσει τις ψυχούλες τους.. Ας μας δώσει κουράγιο και δύναμη..

ΓΕΙΑ ΣΑΣ…ΕΙΜΑΙ Η ΕΦΗ 17 ΧΡΟΝΩΝ…ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΄΄14… ΣΤΙΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ ΄΄13 ΒΛΕΠΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΜΟΥ..ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑ ΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ….ΗΜΟΥΝ ΕΝΟΣ ΜΗΝΩΝ ΕΓΚΥΟΣ…ΝΑΙ!! ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΤΣΑ ΜΟΥ…ΜΕΣΑ ΜΟΥ…ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΕ Η ΧΑΡΑ Κ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΗ….ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ…ΟΜΩΣ Η ΧΑΡΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ….ΦΕΥΓΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΤΙ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ….ΤΗΣ ΕΙΠΑ….” μανουλα μου δεν ξερω…δεν θελω να το ριξω…πες μου οτι με καταλαβαινεις…” ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ…ΜΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ…ΠΗΓΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΗΧΟ…ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΕΚΤΡΩΣΗ….ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ….3 ΜΕΡΕΣ ΗΜΟΥΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ…ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΕΧΑΝΑ…ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΕΞΗΣ….ΕΙΜΑΙ 16 ΧΡΟΝΩΝ…ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΩ??ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ Κ ΕΚΕΙΝΟ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ???ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ ΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΠΩ???ΠΟΣΟ ΑΣΧΗΜΑ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙ….ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΡΙΞΩ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ…31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ….Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ…ΞΑΠΛΩΣΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ…ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕ….ΕΚΛΕΓΑ ΜΕ ΣΠΑΡΑΓΜΟΥΣ….ΒΛΕΠΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΡΩΣΗ ΟΥΡΛΙΑΞΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ….”μαμα καταλαβε με δεν θελω να το αφησω….το θελω αυτο το παιδι….”ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ…ΤΟΤΕ ΑΠΛΑ ΕΣΦΙΞΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΣΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ…(δεν ειχε βεβαια διαμορφωθει ακομα….γιατι οπως ειπαν ηταν απλα μια μιξουλα…αλλα για μενα ηταν το παιδι μου..)ΦΕΥΓΩΝΤΑΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΠΟΝΟΙ….ΦΡΙΚΤΟΙ ΠΟΝΟΙ…ΣΥΧΝΟΟΥΡΙΑ….ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΥΡΛΙΑΖΑ…ΧΤΥΠΗΣΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΤΟΙΧΟ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ…ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΕΦΥΓΕ….ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΜΗΝΑ (ιουνιο του 14 ) ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΜΑΜΑ…..ΕΧΩ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ…ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΚΛΑΙΩ…ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ….ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ….ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΦΕΡΩ ΠΙΣΩ…ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΠΩΣ Κ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΟΠΟΙΟΣ Κ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΔΕΝ ΞΑΝΑ ΚΑΝΩ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ…ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΑΑΛΟ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ….ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΜΟΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ Η ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ…ΜΗΝ ΕΠΙΔΙΩΚΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ….ΑΠΟ ΛΑΘΗ..ΑΠΡΟΣΕΞΙΕΣ Η ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Κ…ΛΑ ΧΑΛΑΜΕ ΖΩΕΣ….ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΕΣΥ ΤΑ ΛΕΣ ΑΥΤΑ???ειχα ενημερωθει λαθος απο γυναικολογο…λεγοντας μου οτι εχω κυστες δεν μπορω να πιασω παιδι…δεν μου ειπε ομως οτι μπορω να πιασω αλλα οχι ευκολα….κ ετσι αφου ηρθα σε επαφη και καποιος δεν ”τραβηχτηκε” δεν πηρα το δευτερο χαπι που λενε….λογω της ηλιθιας γυναικολογου….ευχαριστω που διαβασατε την ιστορια μου…και τα συγχαρητηρια μου για αυτη την ιστοσελιδα…ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ!!