Κατηγορία: Νέα

Άλλη μία δικαιωματίστρια στην Αργεντινή αυτή την φορά έπεσε θύμα των όσων προ καιρό είχε καταγγείλει ως “αναφαίρετα δικαιώματα”, τα οποία ήταν μεταξύ άλλων το δικαίωμα στις εκτρώσεις. Η 23χρονη Μαρία Ντελ Βάλε Γκονζάλεζ μετείχε σε διαδηλώσεις υπέρ της νομιμοποίησης των εκτρώσεων και διατυμπάνιζε, όντας φεμινίστρια, την επιτυχία του κινήματός της στην νομιμοποίηση των εκτρώσεων στην χώρα της, όμως εν τέλει η ίδια, καίτοι σε τόσο νεαρή ηλικία, βρήκε το τραγικό της τέλος, συνάμα με το αγέννητο παιδί της, επαληθεύοντας ακόμη μία φορά ότι το “δικαίωμα” στην έκτρωση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ιδεοληπτική παράνοια, η οποία θέτει σε κίνδυνο και το έμβρυο ή το αγέννητο παιδί, αλλά και την ίδια την κυοφορούσα μητέρα.

Όλα αυτά φαίνεται ότι πλήττουν ακόμη και τις πιο νεαρές ηλικίες, όχι μόνο βιολογικά, αλλά όπως έχει ήδη επισημανθεί κατά το παρελθόν, και ψυχολογικά! Αν η συγκεκριμένη νεαρή είχε απλώς ολοκληρώσει την γέννα και είχε απλά αφήσει για υιοθεσία το παιδί που είχε στην κοιλιά της, τότε απλούστατα θα είχε σωθεί και αυτή και το ίδιο. Φυσικά ο κλασσικός αντίλογος από την “κουλτούρα του θανάτου”, είναι ότι εμείς τώρα προσπαθούμε να “εκμεταλλευτούμε” το γεγονός, κάθε άλλο, η άρνηση του Εθνικού Μετώπου απέναντι στις εκτρώσεις λεγόταν και λέγεται πριν καν εμφανιστούν τέτοια περιστατικά, διότι απλούστατα όχι απλά είναι ζητήματα εθνικού συμφέροντος, αλλά επιπλέον είναι ζητήματα κοινής ιατρικής λογικής, όπου δεν χωρούν θλιβερές, αξιοθρήνητες και ιδεοληπτικές ιαχές από το μαρξιστικό και φιλελεύθερο βόθρο. Όλα αυτά λέγονται από το Εθνικό Μέτωπο για το κοινό καλό και συμφέρον και αν τέλος πάντων υπάρχει “εκμετάλλευση”, τότε καλά θα κάνουν να την αναζητήσουν οι γνωστοί ειδήμονες του δικαιωματισμού στις δυνάμεις που υπερασπίζονται το “δικαίωμα στην έκτρωση”, καπηλευόμενοι την στάση της γυναίκας.

Δεν είναι θέμα επιλογής, όπως έχουμε επαναλάβει τόσες φορές, διότι δεν ορίζουμε στην γυναίκα, εν προκειμένω, αν θα φορέσει ή όχι συγκεκριμένα ρούχα ή αν θα βαφτεί, αντιθέτως λέμε απλώς ότι βρίσκεται μία άλλη ζωή εν εξελίξει, η οποία σε κάθε περίπτωση μπορούσε να μην είχε υπάρξει αν τηρούντο έστω κάποια βασικά μέτρα αντισύλληψης, από εκεί και ύστερα δεν ευθύνεται ένα αθώο πλάσμα για την ανευθυνότητα των γονιών του. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι με τον εν λόγω θάνατο επιβεβαιώνεται και άλλη μία φεμινιστική φήμη, ότι δήθεν οι παρενέργειες των εκτρώσεων θα ήταν λιγότερες, αν επιτρεπόταν η νομιμοποίησή τους και η χρηματοδότησή τους από το κράτος, πράγμα το οποίο έχει ελάχιστη ή καθόλου σχέση και σημασία. Η πράξη αυτή καθεαυτή είναι επικίνδυνη, ο βαθμός επικινδυνότητας βέβαια μπορεί να επηρεαστεί ανάλογα με το εάν το πρόσωπο που την διενεργεί είναι ιατρός, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, ούτε αλλάζει το περιεχόμενο της πράξης.

Ο θάνατος της εγκυμονούσας αυτής γυναίκας, επίσης αποδεικνύει, ότι το έμβρυο δεν είναι απλώς ένα “ανεπιθύμητο σύνολο κυττάρων”, τα οποία μάλιστα πολλοί έχουν το θράσος και την αναίδεια να το παρομοιάζουν ή να το εξομοιώνουν με τον καρκίνο, αλλά ένα ζωντανό πλάσμα, το οποίο αναπτύσσεται, δυνάμει βιολογικών παραγόντων, έτσι ώστε να μπορέσει να ζήσει και ως εκ τούτου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο, όχι για λόγους “πατριαρχικής καταπίεσης”, αλλά για λόγους βιολογικούς ή φύσει γενόμενους με την γυναίκα. Σιωπή ιχθύος βέβαια από τις φεμινιστικές ή συμπαθούντες αυτών οργανώσεις για τον θάνατο αυτό, αν αντιθέτως επρόκειτο για θάνατο, ο οποίος προκλήθηκε από γυναίκα, η οποία επιχειρούσε η ίδια την έκτωση, διότι ήταν απαγορευμένη, τότε θα έσπευδαν όλοι να ουρλιάξουν για τα “δήθεν προβλήματα” που φέρνει η έλλειψη νομιμοποίησης της έκτρωσης. Θα ήταν ενδιαφέρον βέβαια εν προκειμένω να γνωρίζαμε και την στάση του συζύγου, διότι αν αυτός ήταν υπέρ της έκτρωσης, τότε απαλάσσεται από την ευθύνη του θανάτου, αν όμως ήταν κατά, τότε οι φεμινίστριες θα φρόντιζαν να κατηγορήσουν και αυτόν, αυθαίρετα, για τον θάνατο της κοπέλας. Ας είναι το εν λόγω γεγονός ένα μάθημα για όλους…

Οι εκτρώσεις σημαίνουν θάνατο! Ο μόνος λόγος να δικαιολογηθούν, βαρία τη καρδία πάντα, είναι σε εξαιρετικές και σπάνιες περιπτώσεις όπου υπάρχει σχέση αιμομιξίας ή τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του εμβρύου και της γυναίκας, για λόγους δηλαδή υγείας, αλλά και στις περιπτώσεις βιασμού, αλλά οι τελευταίες και το σύνολο των προαναφερθέντων περιπτώσεων είναι άκρως μειοψηφικές, οπότε δεν έχει νόημα να γίνεται συζήτηση πάνω σε αυτό το ζήτημα, βάσει εξαιρέσεων από τον γενικό κανόνα.

ethnikometopo.gr