Toυ Βασίλειου Ευσταθίου
Δρ. Φυσικού, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)
Στὶς 24 Ἰουνίου 2022 ἀνατράπηκε ἀπὸ τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο στὶς ΗΠΑ ἡ ἀπόφαση τοῦ 1973 κατὰ τῆς ζωῆς καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τότε εἶχε πλέον μείνει ἐντελῶς ἀνυπεράσπιστο στὰ φονικὰ νυστέρια καὶ ἄλλα ἐκτρωτικὰ ὄργανα τῶν ἰατρῶν – δολοφόνων. Ἀκόμα καὶ λίγες ἡμέρες πρὶν τὴν γέννα του, ὁπότε στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνα πλήρως σχηματισμένο βρέφος, μποροῦσε νὰ κατακρεουργηθεῖ, κάτω ἀπὸ τὴν κάλυψη τοῦ νόμου γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματος τῆς γυναίκας. Αὐτὸ τότε θεωροῦταν μιὰ μεγάλη νομικὴ κατάκτηση στὶς ΗΠΑ ὑπὲρ τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ταυτίζονταν μὲ τὰ δικαιώματα τῶν γυναικῶν, καὶ οὔτε λόγος γιὰ αὐτὰ τῶν παιδιῶν τους μέσα στὶς μήτρες τους. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ ἐκεῖ δὲν βρέθηκαν μέσα στὸ σώμα τῶν μητέρων τους ξαφνικά, ἀπὸ τὸ πουθενὰ καὶ ἀπρόσκλητα, ἀλλὰ ἀφοῦ οἱ μητέρες τους ἦρθαν σὲ συνάντηση μὲ ἕνα σύντροφο, τὸν πατέρα τῶν παιδιῶν, κατ’ ἐπιλογή καὶ εὐχαρίστησή τους, ἄν καὶ ὑπάρχουν καὶ οἱ βεβιασμένες περιπτώσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ὅμως τὰ μόνα ἐντελῶς ἀνεύθυνα καὶ ἀθώα εἶναι αὐτὰ τὰ ἀγέννητα παιδιά.
Αφαιρέστε τις μάσκες της υποκρισίας (Σχετικά με το ψήφισμα Matic)
Μπορεῖ αὐτὸς πού ἐπιβάλει ἐπιτίμιο, νὰ ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴν ἔκτρωση πού ἐπιτιμᾶ; Τί ἔγινε ξαφνικὰ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ;
Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ μίας μητέρας πρὸς τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φλωρίνης Πρεσπῶν & Ἐορδαίας κ.κ. Θεόκλητο, ἀπὸ πνευματικό του τέκνο.
Μὲ ἔκπληξή μου παρακολουθῶ τὴν στάση πολλῶν κληρικῶν στὸ θέμα τῶν ἐμβολίων. Ἀκούω κηρύγματα γιά ὑπακοὴ στὴν ἐπιστήμη ποὺ εἶναι ἀλάνθαστη. Ἀκούω γιά κοινωνικὴ συνείδηση, γιὰ ὑπακοὴ στὸν νόμο τοῦ κράτους, γιὰ ἀγάπη καὶ οἰκονομία.
Μαθαίνω ὅτι ἡ χρήση κυτταρικῶν σειρῶν ἀπὸ ἐκτρωμένα ἔμβρυα, στὴν ἀνάπτυξη ἢ ἀξιολόγηση τῶν ἐμβολίων, δὲν δημιουργεῖ ἠθικὸ ζήτημα. Σὲ ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους ἀκούω νὰ γίνεται λόγος γιὰ νόμιμη ἔκτρωση. Θὰ μποροῦσε δηλαδὴ κάποιος νὰ χρησιμοποιήσει καὶ τὸ δικό μου πού ἐκτρώθηκε νόμιμα; Πόσα χρόνια μετὰ τὴν ἔκτρωση ἐπιτρέπεται ἡ ἀξιοποίηση τοῦ ἐμβρύου; Δεν ἐλέγχονται ὅσοι θὰ χρησιμοποιοῦσαν τὸ δικό μου ἔμβρυο; Βέβαια οἱ ἐμβολιαζόμενοι ἐπωφελοῦνται και χρησιμοποιοῦν ἕνα ὑγιές, τὸ δικό μου δυστυχῶς ἢ εὐτυχῶς δὲν ἦταν.
Μὲ ὅση εὐκολία μὲ ἐπιτιμήσατε γιατί δὲν σήκωσα τὸν Σταυρὸ πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, μὲ τὴν ἴδια φτάσατε ἀπὸ τὸ «Ἠμὶν οὐκ ἔξεστιν ἀποκτεῖναι οὐδένα» στὸ «συμφέρει ἕνα ἄνθρωπον ἀπολέσθαι ὑπὲρ τοῦ λαοῦ» καὶ τῆς ὑγείας σας βεβαίως.
Μαθαίνω ὅτι ἡ κυρία ποὺ ἔκανε τὸν κύκλο στὸ χωριὸ μας ἐμβολιάστηκε καὶ παροτρύνει καὶ ἄλλες. Ἀκούω ὅτι ἐμβολιαστήκατε καὶ σεῖς ἀλλὰ δὲν τὸ πιστεύω γιατί δὲν εἶδα φωτογραφίες σας. Εἶναι ἀλήθεια; Μπορεῖ αὐτὸς πού ἐπιβάλει ἐπιτίμιο νὰ ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴν ἔκτρωση πού ἐπιτιμᾶ;
Τί ἔγινε ξαφνικὰ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ;
Ὁ γιατρὸς πού μοῦ σύστησε τὴν ἔκτρωση δὲν ἦταν ἡ ἐπιστήμη;
Ἡ διακοπὴ κύησης γιὰ ἰατρικοὺς λόγους δὲν ἦταν νόμος τοῦ κράτους;
Τὸ ἐπιτίμιό μου ἦταν λάθος; Καὶ ἂν δὲν ἦταν λάθος ποιὸ εἶναι τὸ δικό σας ἐπιτίμιο καὶ ποιὸς θὰ τὸ ἐπιβάλει;
Περιμένω τὴν ἀπάντησή σας καὶ ἕως τότε δὲν ἀσπάζομαι τὴν δεξιὰ σας (λόγῳ πανδημίας βεβαίως).
Μ.Λ.
Φεμινίστρια, υπέρμαχος των εκτρώσεων, πέθανε κατά την έκτρωση!
Άλλη μία δικαιωματίστρια στην Αργεντινή αυτή την φορά έπεσε θύμα των όσων προ καιρό είχε καταγγείλει ως “αναφαίρετα δικαιώματα”, τα οποία ήταν μεταξύ άλλων το δικαίωμα στις εκτρώσεις. Η 23χρονη Μαρία Ντελ Βάλε Γκονζάλεζ μετείχε σε διαδηλώσεις υπέρ της νομιμοποίησης των εκτρώσεων και διατυμπάνιζε, όντας φεμινίστρια, την επιτυχία του κινήματός της στην νομιμοποίηση των εκτρώσεων στην χώρα της, όμως εν τέλει η ίδια, καίτοι σε τόσο νεαρή ηλικία, βρήκε το τραγικό της τέλος, συνάμα με το αγέννητο παιδί της, επαληθεύοντας ακόμη μία φορά ότι το “δικαίωμα” στην έκτρωση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ιδεοληπτική παράνοια, η οποία θέτει σε κίνδυνο και το έμβρυο ή το αγέννητο παιδί, αλλά και την ίδια την κυοφορούσα μητέρα.
Όλα αυτά φαίνεται ότι πλήττουν ακόμη και τις πιο νεαρές ηλικίες, όχι μόνο βιολογικά, αλλά όπως έχει ήδη επισημανθεί κατά το παρελθόν, και ψυχολογικά! Αν η συγκεκριμένη νεαρή είχε απλώς ολοκληρώσει την γέννα και είχε απλά αφήσει για υιοθεσία το παιδί που είχε στην κοιλιά της, τότε απλούστατα θα είχε σωθεί και αυτή και το ίδιο. Φυσικά ο κλασσικός αντίλογος από την “κουλτούρα του θανάτου”, είναι ότι εμείς τώρα προσπαθούμε να “εκμεταλλευτούμε” το γεγονός, κάθε άλλο, η άρνηση του Εθνικού Μετώπου απέναντι στις εκτρώσεις λεγόταν και λέγεται πριν καν εμφανιστούν τέτοια περιστατικά, διότι απλούστατα όχι απλά είναι ζητήματα εθνικού συμφέροντος, αλλά επιπλέον είναι ζητήματα κοινής ιατρικής λογικής, όπου δεν χωρούν θλιβερές, αξιοθρήνητες και ιδεοληπτικές ιαχές από το μαρξιστικό και φιλελεύθερο βόθρο. Όλα αυτά λέγονται από το Εθνικό Μέτωπο για το κοινό καλό και συμφέρον και αν τέλος πάντων υπάρχει “εκμετάλλευση”, τότε καλά θα κάνουν να την αναζητήσουν οι γνωστοί ειδήμονες του δικαιωματισμού στις δυνάμεις που υπερασπίζονται το “δικαίωμα στην έκτρωση”, καπηλευόμενοι την στάση της γυναίκας.
Δεν είναι θέμα επιλογής, όπως έχουμε επαναλάβει τόσες φορές, διότι δεν ορίζουμε στην γυναίκα, εν προκειμένω, αν θα φορέσει ή όχι συγκεκριμένα ρούχα ή αν θα βαφτεί, αντιθέτως λέμε απλώς ότι βρίσκεται μία άλλη ζωή εν εξελίξει, η οποία σε κάθε περίπτωση μπορούσε να μην είχε υπάρξει αν τηρούντο έστω κάποια βασικά μέτρα αντισύλληψης, από εκεί και ύστερα δεν ευθύνεται ένα αθώο πλάσμα για την ανευθυνότητα των γονιών του. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι με τον εν λόγω θάνατο επιβεβαιώνεται και άλλη μία φεμινιστική φήμη, ότι δήθεν οι παρενέργειες των εκτρώσεων θα ήταν λιγότερες, αν επιτρεπόταν η νομιμοποίησή τους και η χρηματοδότησή τους από το κράτος, πράγμα το οποίο έχει ελάχιστη ή καθόλου σχέση και σημασία. Η πράξη αυτή καθεαυτή είναι επικίνδυνη, ο βαθμός επικινδυνότητας βέβαια μπορεί να επηρεαστεί ανάλογα με το εάν το πρόσωπο που την διενεργεί είναι ιατρός, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, ούτε αλλάζει το περιεχόμενο της πράξης.
Ο θάνατος της εγκυμονούσας αυτής γυναίκας, επίσης αποδεικνύει, ότι το έμβρυο δεν είναι απλώς ένα “ανεπιθύμητο σύνολο κυττάρων”, τα οποία μάλιστα πολλοί έχουν το θράσος και την αναίδεια να το παρομοιάζουν ή να το εξομοιώνουν με τον καρκίνο, αλλά ένα ζωντανό πλάσμα, το οποίο αναπτύσσεται, δυνάμει βιολογικών παραγόντων, έτσι ώστε να μπορέσει να ζήσει και ως εκ τούτου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο, όχι για λόγους “πατριαρχικής καταπίεσης”, αλλά για λόγους βιολογικούς ή φύσει γενόμενους με την γυναίκα. Σιωπή ιχθύος βέβαια από τις φεμινιστικές ή συμπαθούντες αυτών οργανώσεις για τον θάνατο αυτό, αν αντιθέτως επρόκειτο για θάνατο, ο οποίος προκλήθηκε από γυναίκα, η οποία επιχειρούσε η ίδια την έκτωση, διότι ήταν απαγορευμένη, τότε θα έσπευδαν όλοι να ουρλιάξουν για τα “δήθεν προβλήματα” που φέρνει η έλλειψη νομιμοποίησης της έκτρωσης. Θα ήταν ενδιαφέρον βέβαια εν προκειμένω να γνωρίζαμε και την στάση του συζύγου, διότι αν αυτός ήταν υπέρ της έκτρωσης, τότε απαλάσσεται από την ευθύνη του θανάτου, αν όμως ήταν κατά, τότε οι φεμινίστριες θα φρόντιζαν να κατηγορήσουν και αυτόν, αυθαίρετα, για τον θάνατο της κοπέλας. Ας είναι το εν λόγω γεγονός ένα μάθημα για όλους…
Οι εκτρώσεις σημαίνουν θάνατο! Ο μόνος λόγος να δικαιολογηθούν, βαρία τη καρδία πάντα, είναι σε εξαιρετικές και σπάνιες περιπτώσεις όπου υπάρχει σχέση αιμομιξίας ή τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του εμβρύου και της γυναίκας, για λόγους δηλαδή υγείας, αλλά και στις περιπτώσεις βιασμού, αλλά οι τελευταίες και το σύνολο των προαναφερθέντων περιπτώσεων είναι άκρως μειοψηφικές, οπότε δεν έχει νόημα να γίνεται συζήτηση πάνω σε αυτό το ζήτημα, βάσει εξαιρέσεων από τον γενικό κανόνα.