ΨΥΧΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ!

Και ομως….μια απλη γνωριμια με καποιον μπορει να σου αλλαξει για παντα την ζωη….ολα ξεκινησαν τοτε που γνωριστηκαμε σε μια καφετερια,η επιμονη του,αυτο το βλεμα στραμενο σε μενα με παρακινησε να τον γνωρισω και τελικα τον γνωρισα…δεν ενιωσα ποτε ερωτευμενη διατηρουσα σεξουαλικες σχεσεις μαζι του μονο και μονο απο ενα πεισμα,ενα καταραμενο πεισμα η κατασταση συνεχιζοταν για που καιρο και τοτε εκεινο το βραδυ η μοιρα μου εγραψε την πικρη ‘συνεχεια ‘για μενα….στην αρχη δεν ειχα καταλαβει τιποτα,κανενα υχος υποψιας καθως ο καιρος περνουσε ομως η απορια μεσα μου μεγαλωνε ποτε δεν πιστευα βεβαια πως θα μπορουσα να εχω μεσα μου ενα μικρο πλασματακι αλλα εκεινο το βραδυ το αποφασησαμε να κανουμε εκεινο το τεστ εγγυμοσυνης τον αποχερετησα δειλα και συγουρα οχι υποψιασμενη και του ειπα οτι θα του τηλεφωνησω μετα….ηρθε η ωρα!!!!!!!μπηκα στο δοματιο με την καλη μου φιλη που ηταν διπλα μου σε ολα και εκανα το τεστ ,το αγχος ειχε τερματιστει για τα καλα το μονο που ηθελα ηταν να βγει αρνητικο αλλα παρολα αυτο μεσα μου ενιωθα κατι,κατι που δεν με αφηνε να ειμαι συγουρη!τα ψεματα τελειωσαν η φιλη μου γυρησε το τεστ και βγηκε θετικο…δεν μπορειτε να φανταστειτε τα συναισθηματα μου,κανεις δεν μπορει αν δεν το περασει…φοναξα ουρλιαξα,υπεφερα τοσο το μονο που ηθελα ηταν να δωσω ενα τελος στην ζωη μου,το προσωπο μου ειχε αλλαξει για τα καλα καθε ιχνος ηρεμιας που υπηρχε εξαφανιστηκε και γεμισε φοβο,τρομο μισος για μενα και για εκεινον….ον πηρα τηλεφωνο του το ειπα δεν ξερω τα συναισθηματα του και ουτε με ενδιαφερουν να σας πω την αληθεια εκεινη την ωρα με ενδιφερα μον εγω και αν θα συνεχιζω να ζω…ναι φενεται τοσο αστειο αλλα για μενα ειναι η πραγματικοτητα που θα υπαρχει για παντα μεσα μου και θα καιει την ψυχη μου…με καθησυχασε ,μου ειπε οτι θα ειναι κοντα μου…δεν ηξερα τι να κανω,πως να το πιστεψω η μαλλον τι να πιστεψω!!πηγα σπιτι αντικρησα τους γονεις μου λες και δεν ειμαι εγω..απο εκεινη την νυχτα πηρε την θεση μου μια αλλη γυναικα….ο παλιος μου εαυτος διαλυθηκε για παντα….οταν πηγα στο σχολειο την επομενη μερα δεν ημουν καλα για τριες συνεχομενες μερες εκλεγα οι καθηγητες δεν μπορουσαν να καταλαβουν τι μου συμβαινει ,πολλοι ειχαν καταλαβει πως κατι μου συνεβαινε μα κανεις δεν τολμησε να ρωτησει τι ηταν αυτο….τελικα γνωρισα την μητερα του,στην αρχη να σας πω την αληθεια δεν ηθελα να την βλεπω μου θυμιζε αυτον και ολο αυτο που επαθα εξαιτιας του,ΕΞΑΙΤΙΑΣ μου!μου ελεγε μιλησω σε καποιον δικο μου για να γινει η εκτρωση,με φονες και κλαματα την παρακαλουσα να μην μου το κανε αυτο…οι δικοι μου δεν επρεπε να το μαθουν αυτο(διστυχως αυτο δεν θα ηθελα να σας το πω αποτελει αλλο κεφαλαιο της ζωης μου που δεν υπαρχει λογος να αναφερθει), δεν ηξερα τι να κανω….ειχα μουδιασει ολοκληρη ….η λυση ηταν μια….μια λυση που μου στοιχισε και ακομα και αυτην την στιγμη μου στοιχιζει…πηρα τηλεφωνο εναν ανδρα που ηξερα οτι με αγαπαει με το νοημα της λεξης,πραγματικα ,μεσα μου ηξερα οτι αυτος δεν θα ελεγε οχι,θα με βοηθουσε και οντως ετσι εγεινε αμσως δεχτηκε να παρηστανει τον θειο μου για να μην μιλησω στους δικους μου…!μεχρι να ερθει η τελικη η μερα…..καθε βραδυ ενιωθα οτι υπηρχε μεσα μου,δεν με αφηνε σε υχηχεια βλεπετε ολη την ωρα ποναγε η κοιλιτσα μου..ημουνα 8 εβδομαδων οπως μου ειπε και ο γιατρος, η πεινα μεγαλη …..τα βραδια δεν κοιμωμουν αναστατα οπως καθε φορα ,δεν με αφηνε ποναγα..ηταν τοσο εντονη η παρουσια του μερικες φορες μιλαγα και μαζι του,γελοιο ναι ,αλλα μιλαγα,ακουγα την καρδουλα και ζηταγα συγγνωμη για αυτο που θα επακολουθησει…!Η μερα εφτασε,τα αστεια ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ!ηρθε η ωρα μου ο ανδρας δηθεν θειος μου προσπαθουσε να με στηριξει ολη την ωρα…αλλα τι να στηριξει?μηπως υπηρχα πλεον μεσα μου?νεκρη..απλα περιμενα την ωρα που θα αλλαζε για παντα την ζωη μου…,φτασαμε…ο γιατρος μου ειπε να φορεσω καποια καταλληλα ρουχα η στιριξη απο τον ‘θειο’ μου την μητερα του και την φιλη μου ηταν μεγαλη αλλα εγω δεν μπορουσα να ηρεμησω δεν ειχα καταλβει τι προκειται να γινει ,βασικα δεν το ειχα συνηδητοποιησει καν οτι θα το περναγα εγω….ημουν πλεον ετοιμη ,δεν ηθελα να μπωωωωωωωωωωωωω,οχι δεν ηθελα αλλα με βαλανε μεσα με χερετησανε ολοι απο εκεινο το τζαμι και υστερα με βαλε ο γιατρος σε εκεινο τα ανατηθεμενο κρεβατι…δεν μπορουσα να ηρεμησω εκλεγα ,τα δακρυα ποταμι εσταζαν… αλλα τι να σου πουν τα δακρυα μπροστα στα δακρυα της ψυχης?τιποτα…ο γιατρος προσπαθουσε να με ηρεμησει αλλα εγω τιποτα η αναισθησιολογος εβγαλε τη συριγκα τρελαθηκα δεν ηθελα με τιποτα αλλα πλεον ηταν αργα το’τσιμπικα’ εγεινε….απο εκει και περα δεν θυμαμαι τιποτα……………………………η μαλλον ψεματα θυμαμαι!!ειδα νεραιδες και ενα ομορφο παραδεισο με παιδακια ,μονο αυτο ειδα ηταν τοσο εντονη αυτη η εικονα που και αυτη τη στιγμη υπαρχει εντονα στην μνημη μου…..η αποστολη του γιατρου τελειωσε!!!!σκοτωσε τον καρπο που μου εδωσε ο θεος…ναι εγω τον αφησα οσο φταιω φταει…η μαλλον μονο εγω φταιω! δεν μπορουσα να συνελθω δεν ξυπανγα με τιποτα απο οτι μου ειπαν…..η ανησυχια τους μεγαλη..και να σας πω και κατι?μακαρι να μην ξυπναγα να μην κουβαλουσα μεσα μου αυτη την πικρα που δεν λεει να φυγει και ουτε προκειται….οι τυψεις δεν θα με αφησουν…..ξυπνησα και ολα ‘καλα’ για εκεινους εγω δεν ηθελα να πω πολλα να φυγουμε ηθελα μονο και να παρω τα κομματια μου μακρυα…..οσα εγραψα ειναι απλα μια περιληψη απο οσα εζησα στην πραγματικοτητα ειναι πιο εντονα και πικρα τα συναισθηματα μου και σιγουρα δεν χαρακτηριζονται!πολλοι μου λενε πως εν μπορουσα να κανω αλλιως ειμαι μονο 18…ναι ειναι η πραγματικοτητα αυτη αλλα αυτο που υπαρχει μεσα μας μπορει να το καταλαβει μονο οποια το περασει…αυτο το παιδι,αυτον τον κορπο που ου εστειλε ο θεος τον αγνωησα και ποτε δεν θα ξερω πως θα γινοταν,η απολεια αυτη θα στοιχειωνει παντα την καρδια μου……σας παρακινω οσες ειστε στην θεση μου να σκεφτειτε πολυ και το μετα σας…που ετσι και αλλιως δεν ειναι οπως το αφησατε καποτε…ειμαι η Μαρια ειμαι 18 χρονων και την τεταρτη δινω πανελλαδικες με τον αερα πως ποτε δεν ειχε συμβει τιποτα……μονο εγω ξερω πως οι δικια μου η ζωη δεν θα αντιμετοπιζεται με ηρεμια…ακομα και αν υπαρξει εστω και λιγο αυτη θα υπαρχει η σκεψη του ‘φονου’ που θα μου την διαλυει….