Πάντα υποστήριζα πως τα παιδιά είναι δώρο Θεού και πως ποτέ δε θα έκανα έκτρωση…Η λέξη ποτέ όμως,όντως είναι μεγάλη κουβέτα…Τον Ιούνιο γίνομαι 19 ετών.Την στιγμή που παραθέτω αυτό το κείμενο είμαι 3-4 βδομάδων έγκυος.Η μέρα είναι παρασκευή και η αναμενόμενη έκτρωση θα πράγματοποιηθεί τη δευτέρα.Δε θα το εμποδίσω και ας ξέρω πως θα με διαλύσει ψυχολογικά…Γνωρίζω την ύπαρξη του εδώ και 4-5 μέρες και όμως ήδη αρχίζω να πονάω.Δεν ξέρω πως θα είναι η ψυχολογική μου κατάσταση μετά την άμβλωση πάντως ήδη αρχίζω να νιώθω αποστροφή για το σεξ,όσο για τον συντροφό μου του δείχνω καθημερινά πως τρέφω και για αυτόν την ίδια αποστροφή κακία μα δε ξέρω το λόγο..Ξέρω πως και οι 2 είμαστε υπεύθυνοι.Ο συντροφός μου είναι ένα υπέροχο πλάσμα.Το θέλει το μωρό και είπε πως ό,τι και να αποφασίσω θα ‘ναι δἰπλα μου και πως έαν αλλάξω γνώμη θα αναζητήσει μια δουλειά και θα το μεγαλώσουμε.. αλλά έτσι και αλλιώς μένει μόνιμα στη καβάλα ενώ εγώ στη θεσσαλονίκη!Όλη την ώρα σκέφτομαι άμα θα ήταν αγοράκι ή κοριτσάκι και πώς θα ήταν..Το θέλω αυτό το παιδί μα δεν έχω την υποστήριξη των γονέων μου.Όσο για τους γονείς του συντρόφου μου…ο πατέραςτου δε το γνωρίζει καν,ενώ η μητέρα του που είναι χριστιανή ορθόδοξη και κατά των εκτρώσεων δεν μου αρέσει καθόλου σαν ανθρωπος.Δε με πόνεσε ούτε 1’.Μόνο ο γιόκας της.Μάλιστα του είπε πως δε πρέπει να ΄ρθει τη μέρα της επέμβασης διότι θα τον χρειάζομαι μετά περισσότερο.Πρέπει να επιλέξω μόνο μία φορα για να τον δω?Εκτός από τον φόβο που έχω για την επέμβαση που θα πραγματοποιηθεί νιώθω σαν ένας κοινός δολοφόνος.κάθε φορά που τοποθετώ το χέρι στη κοιλιά μου,όταν το πέρνω απ’αυτό το σημείο βλέπω αίμα απάνω του…Το αίμα του ίδιου μου του σπλάχνου!Ναι,μπορεί να μην έχει σχηματιστεί ακόμα και να ‘ναι ένα μικρό σποράκι όπως λέει και η μητέρα μου,αλλά ξέρω πια θα ήταν η εξέλιξη του…Όπως επίσης ξέρω πως σε καμιά περίπτωση δε του αξίζει κάτι τέτοιο..Σκέφτηκα το ενδεχόμενο ανάδοχης οικογένειας,αλλά η μητέρα μου δε μ’αφήνει σε καμιά περίπτωση να το γεννήσω!Όσο για τον πατέρα μου…ήτε με βλέπει ήτε όχι είναι το ίδιο και το αυτό!!!Ημητέρα μου είναι τόσο αναίσθητη μπροστά στο θέμα…Με πονάει αυτό!Το μόο που λέει που και που είναι γιατί να τα περνάει όλα αυτά αυτή…Νιώθω προδομένη και μόνη!
Από: ALEXANDRA