ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ 8 ΕΤΩΝ. ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ 11 ΕΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ. ΣΕ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ. ΑΝ Η ΤΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΕ ΤΟΣΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΚΡΥΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΝΟ. ΕΙΧΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΩ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΗΞΕΡΕ. ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΑΛΛΩΣΤΕ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΑΛΛΟ ΕΝΑ. ΤΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΕΡΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΞΙΖΕ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΜΟΛΙΣ ΣΥΝΗΛΘΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΡΚΩΣΗ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ. ΑΡΑΓΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΣ ΝΑΡΚΩΜΕΝΟΣ; ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΕΚΛΑΙΓΑ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΞΥΠΝΗΣΩ. ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΣΗΣΑ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ ΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΗΧΟ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΑΡΟΛΙΓΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΠΟ ΤΑΧΕΙΑ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΘΕΟΣ. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΟΣΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΩ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΛΕΕΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ. ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ ΠΩΣ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ. ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΙΡΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΣΥΜΠΤΩΣΗ: 17 Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ, 17 Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΟΥ. ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ?