Ενα κλαμμένο κορίτσι είναι εδώ, στη αίθουσα αναμονής όπου κανένας δεν θέλει να είναι, για να κάνει μια άμβλωση. Είναι μια από 60 γυναίκες που θα έχουν μια διακοπή εγκυμοσύνης σε αυτήν την κλινική σήμερα.
Στα αριστερά είναι δύο κορίτσια , που κρατούν σφιγμένα τα χέρια τους . Φαίνονται μόλις 16 και στις σχολικές τους τσάντες είναι κρεμασμένα μπρελόκ.
Ένα άλλο κορίτσι έχει στηρίξει το κεφάλι της στο στήθος του φίλου της . Άλλα ζευγάρια κάθονται παραδίπλα στη σιωπή, κοιτάζοντας επίμονα στο πάτωμα.
Στην πόρτα υπάρχει μια προειδοποίηση να μην περνούν τα παιδιά στη αίθουσα αναμονής. Υπάρχουν κουτιά με χαρομάντηλα σε σε κάθε τραπέζι και ένα ενυδρείο στη γωνία.
Στον πάγκο υποδοχής έχει μια στοίβα με σεξουαλικά φυλλάδια υγείας, δωρεάν τέστ εγκυμοσύνης, 15ευρώ πακέτα οικογενειακού προγραμματισμού και μαλακά παιχνίδια που θερμαίνουν ήπια για να απαλύνουν τον πόνο των κραμπών του στομαχιού μετά από επέμβαση , στην πώληση 10 ευρώ το κάθε ένα .
Ο Φεβρουάριος είναι ο πιό πολυάσχολος μήνας για τις εκτρωτικές κλινικές σε εθνικό επίπεδο.Βλέπεται ακολουθεί μετά το ξεφάντωμα της πρωτοχρονιάς και του καρναβαλιού . Τον περασμένο Φεβρουάριο σχεδόν 6.000 αμβλώσεις καταγράφηκε, επάνω 13 τοις εκατό στο προηγούμενο χρόνο. Οι αριθμοί αυτού του Ιανουαρίου ήταν 10 τοις εκατό επάνω στον περασμένο χρόνο.
Σήμερα, στην κλινική , σχεδόν όλα και τα 30 καθίσματα στη αίθουσα αναμονής είναι κατειλημένα
Ο ρεσεψιονίστ λέει: «Είναι η εργασία μου για να βοηθήσει τις γυναίκες να αισθανθούν άνετα. Είμαι διακριτικός όταν καταγράφω τις λεπτομέρειές τους, επειδή συχνά ακριβώς ψιθυρίζουν.
«Βλέπω πολλά δάκρυα εδώ. Και αισθάνομαι άσχημα για αυτές όταν κάθονται και κλαίνε. Σκέφτομαι «που θα μπορούσα να είμαι η μικρή αδελφή μου στο πρόβλημα». Είναι μόνο 17.»
Το σημερινό βιβλίο συναντήσεων έχει γεμίσει για έπεμβάσεις μιας μέρας γυναίκες δηλ που θέλουν να κλείσουν ραντεβού και να κάνουντην επέμβαση σε μια ημέρα. Είναι γρήγορο και εμπιστευτικό. Για μια άμεση διακοπή εγκυμοσύνης οι γυναίκες πρέπει να πληρώσουν απο 500 ευρώ έως 1600, ανάλογα με την κύηση και τον τύπο αναισθητικού.
Τα δωμάτια ε[εμβάσεων έχουν τα παράθυρα αδιαφανή για μυστικότητα. Εδώ, οι γυναίκες μπορούν να επιλέξουν μια ιατρική άμβλωση, όπου τους δίνονται τα χάπια και πηγαίνουν στο σπίτι . Ή χειρουργικός, ο οποίος περιλαμβάνει τα τοπικά ή γενικά αναισθητικά για τις εγκυμοσύνες προχωρημένων σταδίων.
Ένας γιατρός λέει: «Δεν ενθαρρύνουμε τους συντρόφους να συμμετάσχουν στα ραντεβού με το γιατρό , επειδή πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι η γυναίκα κάνει τη σωστή επιλογή και όχι επειδή επιβάλλεται από το συντροφο της.»
Σαν γιατρός σύμβουλος, ακούει καθημερινά ιστορίες πίσω από τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.
Η παντρεμένη γυναίκα που είχε τρία παιδιά και δεν θέλει ένα τέταρτο.
Το κορίτσι που ήταν 13 , και άλλα πολλά
«Φυσικά οι ιστορίες των ανθρώπων μας συγκλονίζουν » λέει ο σύμβουλος γιατρός . «Αλλά βγαίνω απο εδώ , πρέπει να τα ξεχάσω όλα, έτσι και εγώ να μπορώ να συνεχίσω με τη οικογενειακή ζωή μου.»
Παρά τις συμβουλές που δίνουμε , η αλλαγή του μυαλού της τελευταίας στιγμής είναι κάτι το συνηθισμένο. Μια νοσοκόμα εξηγεί: «Εάν τα κορίτσια φωνάζουν την ώρα που μπαίνουν στο χειρουργείο , πρέπει να ανακαλύψουμε το γιατί.
«Μερικές φορές είναι επειδή φοβούνται την επέμβαση . Αλλά φορές λένε, «θέλω να κρατήσω το μωρό μου» και ίσως είναι η μόνη φορά που αισθάνονται ότι μπορούν να το πουν χωρίς να τίς αποπαίρνουν οι σύντροφοι τους .»
Όλα για την κλινική έχει ως σκοπό να κάνει τις ασθενείς να αισθάνονται άνετα. Οι τοίχοι κρεμιούνται με τις εικόνες των ονειροπόλων τοπίων ή των λουλουδιών και βάζων , σκόπιμα και όχι εικόνες των χαμογελαστών παιδιών.
Αλλά ότι και να κάνει το προσωπικό προκειμένου να καταστήσει τη διαδικασία άνετη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τις σκληρές επεμβάσεις που συνεχίζονται να γ’ινονται στα δύο χειρουργεία .
Στα δωμάτιο ανάνηψης ακούγονται αναφιλητά γυναικας για περίπου 30 λεπτά. Μια άλλη γυναίκα στο δωμάτιο, φορά τις πράσινες χειρουργικές κάλτσες , προσπαθεί να συγκρατήσει τις κραυγές της. Η άλλη κοιτάζει απλανώς την τηλεόραση με τα μάτια βουρκωμένα .
Υπάρχουν πάρα πολλοί ασθενείς και δεν προλαβαίνουν να αλλαχτούν τα κλινοσκεπάσματα. Αντ’ αυτού, οι γυναίκες ανανήβουν στα ξαπλωτά καθίσματα . Μερικές φορές οι ασθενείς κουβεντιάζουν ο ένας στον άλλο, αλλά συχνότερα προτιμούν τη σιωπή.
Η Ραχήλ είναι 17 και νυσταγμένη μετά από τη χειρουργική άμβλωσή της. Ήταν εννέα εβδομάδες έγκυος.
«δεν αισθάνθηκα τίποτα,» λέει. «Αισθάνομαι ακριβώς νυσταγμένη τώρα.
«Μερικές φορές εγώ και ο φίλος μου χρησιμοποίησαν την αντισύλληψη, αλλά μερικές φορές όχι.
Είμαι φοβησμένη για να έρθω σε σεξουαλική επαφή πάλι. Αυτό ήταν την πρώτη φορά μου.
Ο πρώτος χρόνος της που έρχεται σε σεξουαλική επαφή; «Όχι, είναι η πρώτη άμβλωσή μου. Η φίλη μου είναι 17, όπως εγώ, αλλά εχει 3 αμβλώσεις .
«Αλλά τουλάχιστον τώρα μπορώ να πάω πίσω στο σχολείο – αισθανόμουν τόσο άρρωστη. Σπουδάζω μαία.»
Το προσωπικό αυτοπροσδιορίζεται να «υπέρ των παιδιών μετά από επιλογή». Μια νοσοκόμα το θέτει ως εξής : «Σε έναν διαφορετικό κόσμο, δεν θα χρειαζόμαστε νοσοκομεία όπως αυτό.